Op deze pagina gaan we het hebben over de politiek in de Gouden Eeuw.

In de Gouden Eeuw (1600-1700) speelde politiek een grote rol. Destijds had Nederland een Oligarchie. Dat houdt in dat:

• Nederland wordt bestuurd door regenten die een bevoorrechte bovenlaag van de bevolking (adel/rijken) vormen.
• Regenten uit 7 verschillende gewesten het land besturen, elk gewest wordt bestuurd door de staten van het gewest.
• De staten van het gewest samenkomen in de Staten-Generaal om te overleggen over politiek, het leger en de vloot.
• De stadhouder en de raadspensionaris de machtigste personen in het land zijn.
• Het gewone volk niks te zeggen had.
• Het gewest Holland het machtigste was omdat daar de meeste inwoners woonden.

Je had een raadspensionaris en een stadhouder, dit waren de belangrijkste personen van het land. Raadspensionaris Johan van Oldenbarnevelt en Stadhouder Maurits hadden in het begin van de Gouden Eeuw een hevige strijd om de macht, Maurits won door in 1618 Van Oldenbarnevelt op te pakken en te beschuldigen van landverraad waarna hij de doodstraf kreeg. Na de Tachtigjarige Oorlog kwam er een nieuwe stadhouder: Willem II, die in 1647 zijn overleden vader Frederik Hendrik opvolgde. In 1650 probeerde Willem II alle macht naar zich toe te trekken, dit deed hij door al zijn tegenstanders gevangen te zetten en met een verrassingsaanval op Amsterdam. De aanval mislukte omdat het leger verdwaalde. In 1651 kwamen 100 regenten bij elkaar en ze besloten om geen nieuwe stadhouder te kiezen, waardoor de raadspensionaris (Johan de Wit) de machtigste man van Nederland werd. In 1672 vielen Spanje, Frankrijk, Engeland en Duitsland tegelijk aan. Dit wordt ook wel het rampjaar genoemd. Johan de Wit en zijn broer Cornelis kregen de schuld, zij werden vermoord en gemarteld. De mensen van Nederland stelden Willem III aan als stadhouder, hij verdreef de vijanden. Dat kostte veel geld, mede daardoor raakte Nederland in de 18e eeuw zijn economische voorsprong kwijt.